LEEF voor je het vergeet

 

Op 1 april begint Joki Beerendonk vol enthousiasme de Canta KaraJoki Show om geld op te halen voor de Stichting Alzheimer Nederland (SAN). Op speelse wijze ontvangt Joki in haar Canta mensen die voor het betekenisvolle bedrag van  € 13,- per liedje de sterren van de hemel (proberen te) zingen. Het levert veel plezier en ontroering op.

Gaandeweg blijken de doelstellingen van SAN en Joki eigenlijk wat uit elkaar te liggen: SAN gebruikt het geld dat zij inzamelt vooral voor onderzoek om Alzheimer te voorkomen en te genezen. Joki is meer een doener en wil het geld dat zij ophaalt ten goede komt aan de mensen die nú Alzheimer hebben en hun naasten.

Ze wil dan ook na een paar maanden de doelstelling voor het geld inzamelen veranderen. Na overleg met de SAN wordt besloten een deel van het geld dat via de Canta KaraJoki is ingezameld aan SAN te doneren en voor haar eigen nieuwe doelstelling is bij Joki het plan gerijpt om een éigen stichting op te richten.

Vanaf half juli 2018 wenst SAN Joki veel succes met haar eigen plan. Dit plan is tenslotte uitgegroeid  naar een heuse eigen mooie solide gezellige Stichting:  De Stichting Leef, voor je het vergeet! Deze Stichting staat voor Herinneringen maken d.m.v. muziek, zingen, dansen, interactie en samenzijn met en voor ouderen en hun mantelzorgers. Vanaf 28 september 2018 is het officieel. De STGLVJHV is geboren!

De activiteiten om geld in te zamelen zijn inmiddels uitgebreider dan de Canta KaraJoki. En de activiteiten die met het ingezamelde geld worden gerealiseerd worden gesteund en meegemaakt door o.a. Studio Westpoort , op MS de Jordaan in samenwerking met het Nationaal Ouderenfonds en Cordaan NL en een team van enthousiaste vrijwilligers.

Op deze website vindt u de formaliteiten rond de Stichting Leef, voor je het vergeet!  en verslagen van de activiteiten die Joki inmiddels heeft vormgegeven:  “Herinner mij”-feesten, “Spiegelbeeld”-ontmoetingen, “Druk je stempel op het leven”- aktiviteiten in zorginstellingen, op MS de Jordaan en sinds de Corona-crisis via allerlei creatieve manieren om ouderen te bereiken en naasten met elkaar in contact te brengen. Elke keer weer een ware happening. In het groot en in het klein.

 

 

Echte ontmoetingen

“Ik ben jullie zo dankbaar, ik had gewoon weer twee uurtjes mijn man terug! Dank jullie wel!”
“Wilt u dansen?” “Ach kind, ik zou wel willen, maar ik val steeds om”. Ik pak haar stevig vast en verzeker haar dat ik haar niet loslaat. We vallen niet om.
De Rosse Buurt
Tuurlijk weten ze wat “De Rosse Buurt” in Amsterdam is. De verhalen komen los over de Amsterdamse Wallen en er wordt heel wat afgelachen. Ze pinken allemaal een traantje weg bij “Telkens Weer” uit Rooie Sien en zingen mee met “Ik doe wat ik doe van” van Astrid Nijgh!
“Nee, geen foto maken van mijn vader hoor in deze toestand”. “Maar echt geloof me”, zeg ik tegen zijn dochter, “als hij zomaar vanzelf meezingt en zich de tekst weer herinnert, verandert zijn hele houding en uitdrukking.” Ik laat haar de foto zien. “Kijk maar, zo mooi!” “Zijn toestand” is voor even vergeten…
in een rijtuigie
“In een rijtuigie is 1 van de leukste onderdelen van onze “Herinner mij feessies. Wij nodigen 4 ouderen uit om mee te rijden in ons rijtuigie. Helemaal verkleed met hoedje, pruikie, brilletje en boa gieren ze het uit als ze bij “De kont van het paard” de voorovergebukte mantelzorger/chauffeur van de bus of b.v. de verpleger een tik op de billen mogen geven. GOUD!
“Waarom maak je nou een foto van me? Voor op mijn kist ofzo?” Ik schrik van wat ze zegt …
… maar we liggen samen helemaal in een deuk en als ze later haar portretfoto ziet heeft ze een smile van oor tot oor.